Het begeleiden naar zelfstandigheid is een hele klus. Dat geldt voor de begeleiding van kinderen, hipo’s, professionals, managers en andere hulpbehoevende zoogdieren.
Er zijn “eendjes” die hun kuiken doodrukken vanuit een (te) grote drang tot bescherming. Er zijn “uilskuikens” die zoveel vrijheid geven dat deze onbegrensde mogelijkheden eerder een valkuil dreigen te worden. Maar wat is een juiste middenweg … en zijn daar instrumenten voor?
Een korte toelichting op één van mijn favorieten … “KLEEDGELD”. Waanzinnig wat er gebeurde toen we dat vele jaren geleden hebben ingevoerd. Voor die tijd was er vaak gezeur als door we door de stad liepen, maar daarna … een waar feest!
Alleen de voorbereiding was al leuk. Ze kregen ieder 2/3 van de kinderbijslag (1/3 was voor backup en andere zaken). “Zo veel !?!?!?!? Gaaf hé”, riepen ze. “Ja, maar daar moet je echt ALLES voor doen. Ook laarzen, winterspullen, etc.”, maakte we hen duidelijk.
De schriften werden uit de kast gehaald. Ieder kwartaal … wauw, wat zullen we allemaal kopen? Wat hebben we voor de zomer nodig? En wat nog voor de winter? Ze waren in dromenland … en toch heel bewust bezig.
In de praktijk bleek dat “zo veel” toch ook (te) snel opging. Leerpuntje. Mooier vond ik nog dat hierdoor zoveel ruimte ontstond voor de verschillen. De een kocht liefst zo veel mogelijk shirtjes voor een tientje en de ander spaarde bij voorkeur twee kwartalen bij elkaar voor die echt super coole vette chille veel te dure laarzen … waar ze zielsgelukkig en berezeunig op was. Een vlekje op je eigen muntjes voelt toch anders (dieper) dan op die van Pa & Ma.
Daarom nogmaals deze aanmoediging:
Start zo vroeg mogelijk met het aanboren en mede vormgeven van eigen wijsheid. Het is een geschenk voor de rest van je (en hun) leven. Ook (juist) als ze de deur uit gaan en hun eigen leven leiden (net als jij).
