Vorige week “112” moeten bellen voor mijn moeder. Ze is nu gelukkig weer thuis. Precies een week later. Normaal vind ik die sirene een akelig en angstig geluid. Deze keer was het een fantastisch mooi gehoor. De sirene die steeds dichterbij kwam. Ze gaan de goede kant op. Ze komen eraan. Kippenvel en emotie. Vanaf de parkeerplaats kon ik ze verder begeleiden.
Wat een samenwerking, wat een daadkracht en wat een deskundigheid. Supergoed doorvragen “Wat bedoeld u precies met … niet lekker?”, tegelijkertijd vanaf alles meten, helder uitleggen wat er gaande is (ook als iemand het niet zo goed begrijpt), elkaar adviseren en ondersteunen, in alle rust stevig doorwerken, meten, beslissen en keuzes maken. Met humor!
Heldere overdracht in het ziekenhuis, minimale maar wel noodzakelijke administratie en een hand … “Sterkte”.
RESPECT !!!
Zo gaan mijn toekomstige teams ook aan de slag … daadkrachtig en optimale samenwerking … ik noem het vanaf nu de “112-aanpak”.
