De semi-oudjes onder ons kennen dit plaatje nog … even geduld a.u.b. … verscheen meestal plotseling in beeld tijdens een super spannende voetbalwedstrijd … $%@$#@
Geduld is een schone zaak … zeggen ze. Zou ik de enige zijn die dat veelal anders ziet. Dat het voelt als een paard met het bit te strak in de bek (sorry, mond), alsof iemand je bretellen vasthoudt terwijl je een andere kant op wilt, alsof er heerlijke dingen op tafel staan waar je net niet bij kunt …
Hoe werkt dat dan bij mensen die geduld hebben? Koken die alleen van binnen? Ongetwijfeld niet, ze zien er vaak rustig uit. Kunnen ze extreem goed accepteren zoals het is? Wellicht. Hebben ze altijd geduld? Of alleen in specifieke gevallen? Kennen ze de ervaring van ongeduld? Van onweerstaanbare aantrekkingskracht? Van vuur … van …
Zou het echt te leren zijn? Te oefenen (zonder stoom uit je oren)? En wat heb je er eigenlijk aan, als je het hebt? … Ik denk dat ik jullie reacties maar eens geduldig afwacht. Met speciale dank aan Rian!
